Ik houd erg van schoenen en daarbij uiteraard ook van laarzen. Volgens manlief heb ik er te veel, maar daar ben ik het natuurlijk absoluut niet mee eens. Wat mij betreft kun je nooit genoeg laarzen of schoenen hebben, want hoe meer je er hebt, hoe langer je met alle paren kunt doen. En dat is dan toch ook weer een prima reden om een nieuw paar te kopen. Mijn favoriete laarzen zijn mijn ‘Sendra’s’. Misschien ken je ze wel. De Spaanse Andrés Sendra begon zijn bedrijf in 1913 nadat hij geïnspireerd geraakt was door de rij- en cowboylaarzen die hij zag op zijn reis door de Verenigde Staten. Tegenwoordig zijn het niet alleen meer rij- of cowboylaarzen die zij maken. Ook allerlei andere modellen worden er geproduceerd.
Ware hel
Vaak hebben de laarzen hun eigen identiteit door de vele stiksels, maar zij hebben ook allemaal iets gemeen dat Sendra-bezitters wellicht héél bekend voorkomt. Het is namelijk een ware hel om Sendra-laarzen aan te krijgen! ‘Ach… dat hoort erbij,’ zeggen de verkoopsters dan, maar elke keer als ik ze aantrek krijg ik een déjà vu naar mijn bevallingen. En dan ook echt het hoogtepunt of beter gezegd dieptepunt van de bevallingen.
Muur- en muurvast
Ik doe bij voorbaat al een niet te dikke sok aan voordat ik mijn voet in de schacht van de laars steek. Op het moment dat mijn enkel in het smalle gedeelte aankomt en ik een beetje doorduw, zit mijn enkel muur- en muurvast. Ik krijg mijn enkel niet voor- of achteruit in de laars. Ik haal dan even een paar keer goed adem en ga dan voor een laatste puf. In mijn hoofd hoor ik mijn verloskundige Mia roepen: ‘Kom op, nog één pers en je bent er!’ En ik zucht mijn voet zo ver naar beneden dat mijn enkel losschiet.
Groot respect voor tweelingmoeders
Bij mijn bevallingen waren beide kinderen dan geboren. Ik heb dan ook enorm respect voor tweelingmoeders. Bij mijn leuke Sendra-laarzen, moet ik immers óók nog een keer dit hele persgebeuren ondergaan. Gelukkig is het net als bij bevallingen dat een tweede er net iets makkelijker doorgaat; mijn rechtervoet gaat altijd net iets soepeler…