Ken je dat? Dat niet jij, maar één van je familieleden iets belangrijks moet doen. Iets waar best een beetje druk op ligt? En dat jij dan zelf ruim voor de wekker wakker bent en ook nog eens bar slecht geslapen hebt? Gisteren had ik zo’n dag. Dochterlief moest een belangrijk examen doen en het was ook nog eens vrijdag de dertiende. Ik was natuurlijk veel te vroeg wakker.
Op het moment dat zij de deur uitgaat, voelt het alsof ik haar naar de slachtbank laat gaan. Zo’n zielig lammetje dat je aankijkt met van die vragende ogen: doe het niet. Zo keek ze echt een beetje moet ik eerlijk bekennen. Ze heeft er zo geen zin in, maar ze weet ook dat het gewoon moet. Ze is superzenuwachtig en ik leef enorm met haar mee. Maar eerlijk gezegd is het meer dan meeleven. Ik noem het ‘plaatsvervangende nervositeit’.
Soms ook precies andersom
Nu is ze zelf dus ook heel zenuwachtig en zijn we het allebei, maar het komt ook wel eens voor dat ik dan zenuwachtiger ben dan die ander die dat belangrijke iets moet doen. Dat het dus echt plaatsvervangend is. Bij zoonlief gaat dat namelijk meestal zo. Hij zit in havo 4 en had laatst schoolexamens. In onze tijd gewoon bekend onder de naam schoolonderzoeken. Hij maakt zich daar helemaal niet zo druk om en vindt het eigenlijk gewoon zonde van zijn tijd. Dat leren gaat ook heel anders dan dat ik zelf voor ogen heb.
Schema van dertig minuten
Volgens zoonlief kun je je namelijk maar twintig minuten lang achter elkaar concentreren. Gelukkig doet hij er in zijn planning nog wel tien minuten bij en neemt hij ruim de tijd om een mooi schema te maken. Een schema van dertig minuten op en dertig minuten af. In die dertig minuten af verzint hij allerlei dingen om te doen zodat die dertig minuten natuurlijk niet anders kunnen dan uitlopen. Zo heeft hij mijn auto tussendoor gewassen. Nu is het best een minuscule auto, maar dertig minuten is zelfs te weinig voor mijn autootje.
Ongeluk op vrijdag de dertiende?
Daarna ging hij weer ‘vol’ leren beloofde hij mij stellig. Nou ja, noem het maar vol. Ik hoor hem niet stampen ofzo. Gaat dat tegenwoordig misschien anders? Toch meer digitaal waarschijnlijk. Of ben ik nu te goed van vertrouwen? Maar goed, de hele week had ík dus elke ochtend plaatsvervangende nervositeit voor zijn schoolexamens. En hij, hij heeft nergens last van. Hij heeft er alleen maar de pee over in dat hij de hele week niet op zijn Playstation mag. Die tijd op zijn Playstation heeft hij overigens het weekend erna weer vol – daar dan weer wel – ingehaald. Dat hoor je ook gewoon dat hij er vol op zit. We gaan het zien en houden onze vingers gekruist. Dochterlief heeft gelukkig, zelfs op vrijdag dertiende, haar belangrijke examen gehaald!