Ik pleit voor het geven van meer complimenten. Niet zozeer aan mij, dat mág wel natuurlijk, maar ik bedoel aan elkaar! Ik vind namelijk echt dat we elkaar meer moeten complimenteren. En dus niet alleen bij een begrafenis of crematie in de speech of bij het wisselen van werkplek.
Het nieuws van een vriendin dat zij een andere baan had gevonden, zorgde er laatst voor dat haar collega’s haar vertelde dat ze het zo jammer vonden dat ze wegging. Ze kreeg te horen wat ze zo goed aan haar vinden en wat ze allemaal gingen missen. Alsof ze dat op dat moment pas beseften. En dat is natuurlijk ook zo. We beseffen dat pas goed op zulke afscheidsmomenten. Als we het ineens niet meer ‘hebben’. Maar dat is natuurlijk ontzettend jammer. Waarom zeggen we het niet vaker tegen elkaar?
Durf het uit te spreken
Het lijkt erop dat we op deze momenten eindelijk eens durven uit te spreken of op te schrijven hoe blij we eigenlijk met iemand zijn of waren. Men heeft de tijd genomen om goed over de ander na te denken en aan te geven hoe belangrijk deze persoon voor hem of haar is. Hoe jammer is dat toch dat dát over het algemeen pas op dat soort momenten gebeurt. Waarom zeggen wij eigenlijk niet vaker tegen elkaar wanneer we vinden dat de ander het goed doet of wanneer we blij zijn met iemand? Wanneer iemand iets niet goed doet, is dat namelijk vaak makkelijker en vooral sneller gezegd.
De vriendin die vertelde dat ze een andere baan had gevonden, was verrast door wat iedereen haar vertelde. Ze was er heel blij mee, maar dat had zij zelf helemaal niet verwacht. Elkaar complimenten geven, kan dus veel teweegbrengen. Niet alleen op de werkvloer, maar ook gewoon in ons dagelijks leven. En dus niet alleen als iemand een andere baan heeft gevonden of als iemand er niet meer is, maar ook tussen de bedrijven door.
Trots op mijn kinderen
Ik heb bijvoorbeeld bewondering voor mijn dochter die dit jaar met haar studie is begonnen. Het is door corona zo anders dan de jaren hiervoor. Of mijn eigen studietijd. Er gaat nu zo veel verloren aan verbinding en het is zo veel minder leuk op deze manier. Toch is zij superenthousiast en enorm gemotiveerd. Ook mijn zoon kan ik complimenten geven. Hij heeft zichzelf aangeleerd om een zogenaamde ‘backflip’ te maken. Eerst oefende hij heel vaak tijdens het trampolinespringen, keek megaveel youtubefilmpjes en vervolgens probeerde hij het gewoon op het gras en later zelfs op de straat.
Laatst kwamen we bij de tandarts vandaan en toen zei hij: ‘Mam, wacht even, wil je even mijn daily backflip filmen?’ Ik hield mijn hart vast, maar vind het stiekem natuurlijk wel superknap.
Iets vaker zeggen
Trots ben ik daarnaast op mijn eega. Hoe hij toch elke keer weer nieuwe opdrachten krijgt. Corona heeft hem in zijn zzp-schap heus wel wat klappen gegeven, maar toch bleef hij vertrouwen. Inmiddels heeft hij het druk met verschillende opdrachten. En zijn klanten zijn zeer tevreden. Hoe mooi is dat? Natuurlijk ben ik supertrots op mijn dochter, mijn zoon en mijn man en dat zou ik eigenlijk veel vaker moeten zeggen.
Meestal denken we dat de ander dat wel snapt of weet. Maar dat is dus niet altijd zo. Het is juist héél belangrijk om het uit te spreken. Het geeft namelijk niet alleen jouzelf een goed gevoel, maar het zelfvertrouwen van de persoon in kwestie groeit daardoor.
Een serieuze oproep aan jullie
Dus ik roep jullie vanaf hier eigenlijk op om vaker de waardering naar elkaar uit te spreken! Niet pas op moment dat je collega een andere baan heeft gevonden. Of erger nog in een speech als iemand is overleden. Dat is mooi, maar doe het gewoon óók als die persoon nog in leven is. Het levert zo veel voor jou en die persoon op. Laat je gewoon wat vaker horen naar elkaar!