Mijn zeventienjarige zoon heeft een leuke nieuwe hobby. En als zelf fervent motorrijder juich ik deze hobby helemaal toe. Al heeft de moeder in mij er ook wel wat angstige gedachten bij. De nieuwe hobby van mijn zoon draait namelijk om zijn brommer, een schakelbrommer wel te verstaan. Geweldig apparaat: een Bèta 50cc. Zo’n lekker stoer crossmodel.
Maar deze hobby reikt verder dan alleen het rijden op dit mooie en stoere apparaat. Onder zijn hobby valt namelijk ook het sleutelen aan het apparaat. En dat gebeurt dus heel regelmatig bij ons in de achtertuin. Waar ik denk, breng dat ding gewoon even naar iemand die er verstand van heeft, gaat mijn zoon gewoon zelf aan de slag. Met af en toe wat hulp van vrienden, maar ook zoekt hij hulp bij You Tube. Filmpje, na filmpje komt voorbij. Daar kun je echt alles vinden.
Met bewondering
Nu zijn eigen brommer al een tijdje stilstaat omdat er nu iets aan moet gebeuren dat hij écht niet zelf kan, heeft hij met een maatje van hem een oude en kapotte scooter voor weinig gekocht. Deze scooter startte het niet meer, maar de jongens hebben het apparaat weer rijdend gekregen. Geweldig vind ik dat. Echt met grote bewondering bekijk ik dat allemaal. Ze hadden er helemaal geen verstand van toen ze de scooter kochten en toch krijgen ze ‘m rijdend.
Mijn zoon was natuurlijk superblij dat hij de scooter weer aan de praat had gekregen en ging fijn een stukje rijden. Na een tijdje hoorde ik een scooter aan komen rijden met flink wat geluid. Beduidend méér geluid dan toegestaan. Wat bleek nou? Tijdens het rijden over een vluchtheuvel, brak de uitlaat door midden. Dus voor zover de rijdende oude scooter. Deze reed even niet meer.
Drie keer scheepsrecht
Maar mijn zoon is niet voor één gat te vangen. Er werd een gebruikte uitlaat via Markplaats op de kop getikt. Bij aankomst bleek die echter niet te passen. De volgende dan maar nieuw besteld: ‘Als die niet past, kunnen we ‘m gewoon terugsturen,’ was de redenatie. En ja hoor, deze werd weer teruggestuurd. Maar gelukkig gold hier drie keer scheepsrecht en de derde deed het wel.
Toch was het daar nog niet mee klaar. De scooter was eigenlijk wel heel oud. Er moest een nieuw motorblok op. Op Marktplaats gestruind en gevonden, maar dat was niet in de buurt. Wat wél in de buurt was, was zo’n zelfde oude scooter. Die werd te koop aangeboden door iemand die ze kenden. En ja hoor, deze hebben ze opgekocht met het idee om het motorblok ‘even’ over te zetten. Zo gezegd, zo gedaan.
Mijn zoon die normaal pas in de middag opstaat als hij niet naar school hoeft, was ineens een keer vroeg uit zijn bed. ‘Ja, ik heb zin om aan de scooter te werken, ‘ zei hij toen ik hem heel erg vragend aankeek. Vanuit mijn werkkamer sloeg ik zijn scooterklusactiviteiten gade. Dat ging regelmatig vergezeld van #$@%^ en van #%*$@#&. Ook werd er wat gegooid met spullen en geschopt tegen alles wat voor zijn voeten kwam.
Fijn een stukje rijden
Oké, daar was hulp nodig. Ik stroopte mijn mouwen op, pakte een paar werkhandschoenen en liep de ‘werkplaats’ op. Niet veel later had ik het motorblok in mijn handen. Samen met mijn zoon heb ik gezwoegd, gescholden, getrokken, geduwd, gehamerd en gejuicht. Maar uiteindelijk zat het motorblok door onze vereende krachten en wat geduld op zijn nieuwe plek. Daarna heeft mijn zoon alle andere onderdelen er weer opgezet en in de middag ging hij fijn weer een stukje rijden.
Daar kan ik alleen maar hele grote bewondering voor hebben: learning bij doing!
Lees ook een andere blog van mij waar mijn zoon in voorkomt: Oeps… 2x post van het CJIB
