Blog – Beslissen over de dood van een dier

Hond Pip

Onze hond Pip had laatst gezondheidsproblemen. Hij was ’s nachts heel onrustig. Liep maar heen en weer. Zodra hij lag, stond hij weer op, ging naast mijn bed zitten en tikte mij met zijn pootje aan. Wat voel je je dan machteloos. Je weet niet wat er aan de hand is en je kunt het ook niet vragen. Althans je kunt het wel vragen, maar je krijgt geen antwoord. Het voelde als die tijd dat de kinderen klein waren en je ’s nachts meerdere malen uit je bed moest. Doordat ze zo klein waren, konden ze nog niet praten en probeerde je dus ook maar wat om het te verzachten. Zo ook bij onze lieve Pip.

Pilletje hier, pilletje daar

De volgende dag kon ik gelukkig gelijk bij de dierenarts terecht. Hij werd onderzocht. Ze nam een echo van zijn buik en er werd bloed afgenomen. Maar er kwam niet echt iets concreets uit. Wel een pilletje hier en een pilletje daar. En ook nog een maagbeschermer erbij. Tot slot nog andere voeding. Uiteindelijk trok het weer weg in de tijd die volgde. Maar dit zet je wel aan het denken. Wat als? Maar eerlijk gezegd wil je daar helemaal niet aan denken. 

Je wil gewoon dat je huisdier heel lang bij je blijft en zeker niet ziek wordt. Ik moest gelijk weer aan onze konijnen denken die we aanschaften toen onze kinderen nog klein waren. De kinderen vroegen namelijk regelmatig: ‘Mam, mogen we een konijn? Ah… mama toe nou.’ En wát doe je dan? Na dat zo vaak gehoord te hebben en het ook nog opvoedkundig een goed plan te vinden, ga je dus toch op pad om konijnen te kopen. Konijnen in meervoud, want eentje is zo zielig. 

Een schuinhangend kopje

En dan gaat op een dag één van de twee konijnen een beetje vreemd doen: hij tolt als het ware om zijn as. Manlief gaat ermee naar de dierenarts. Deze geeft aan dat er niet zo veel meer aan te doen is en manlief laat het beestje uit zijn lijden verlossen. Gelukkig hadden we nog een konijntje over. Al was het ook best zielig voor het konijn zo alleen. Maar het konijntje ziet af en toe een groot dier voor zijn hek staan springen. Onze hond Pip vond dat natuurlijk reuze interessant zo’n konijn. 

Maar op een dag gaat het koppie van het overgebleven konijntje schuin hangen. Eén kant op en daardoor kan hij ook maar één kant oplopen. Hup… toch maar weer even naar de dierenarts. Die geeft aan dat het óf een hersenbloeding óf een oorontsteking óf een parasiet kan zijn. Er is maar een kleine kans dat het beestje dit gaat overleven. Dus… Dus wat? Moet ik het beestje dan maar gelijk in laten slapen? Zonder iets gedaan te hebben? Nee, dát kan ik absoluut niet. 

Vreselijke beslissing

Dus kregen we voor alle drie de mogelijke oorzaken medicijnen. Na een paar weken gaat het een stuk beter met het konijn. Maar dan hangt ineens zijn koppie de andere kant op en ligt hij alleen nog maar op zijn zij. Hij kan niet meer bij zijn etensbak. Arm beestje. Hup, wij weer in de auto naar de dierenarts. Wederom krijgen we de boodschap: ‘Er is een hele kleine kans dat het beestje hier bovenop gaat komen.’ 

Wat doe je dan? Wat is dat een moeilijk besluit. Het beestje ademt gewoon, ligt hulpeloos op zijn zij en wij moeten beslissen over zijn leven. Met tranen die over mijn wangen biggelen, nemen we het besluit om ‘m in te laten slapen. Wat een vreselijke beslissing is dat. Een beslissing over leven en dood. We zijn erbij als hij het spuitje krijgt, als hij vecht voor zijn leven en als hij dan uiteindelijk het leven loslaat. Wat vond ik dit moeilijk. 

Zo lang mogelijk genieten

Op dat moment neem ik de beslissing: wij nemen géén huisdier meer. Ik wil dit niet nog een keer meemaken. Ik vind het echt vreselijk zo’n beslissing. Thuis springt een vrolijke Pip tegen ons op. Pip vindt het raar, zoekt het konijn, maar vindt ‘m natuurlijk niet. We hebben gelukkig toch nog een huisdier, maar ik hoop van harte dat we nog héél lang van onze lieve Pip kunnen genieten. En als Pip dan zo onrustig is als laatst, hoop ik dat des te meer. 

Nu een blog lezen waar mijn zoon in voorkomt? Zie: Geen haar, maar lijm op mijn tanden!

Blog – Een scooter op elke hoek!

Laatst heb ik voor het eerst gereden op zo’n elektrische scooter die je in grote steden gewoon her en der kunt pakken. Niet echt zomaar natuurlijk. Je moet wel eerst een account hebben aangemaakt. Als je dan de app op je telefoon hebt gedownload, kun je via diezelfde app elke e-scooter die bij jou in de buurt geparkeerd staat gemakkelijk vinden. Je reserveert ‘m vervolgens via de app, krijgt er een looproute naar toe en dan kun je ook weer via de app de scooter ontgrendelen en wegrijden. Ik deed dat dus op dat bewuste moment ook allemaal. Alleen ik kreeg dat #@$%^&*%$-apparaat niet aan de praat. Heb ik weer!

Ik voelde me echt een looser

Voor een fotoshoot waar ik bij was, moest ik de scooter ophalen zodat dat groene monster als rekwisiet kon dienen. Ik deed alles wat ik moest doen. Via de gps liep ik naar de straat toe waar de scooter stond. Daar aangekomen zag ik de groene machine al staan shinen op de hoek van de straat. Ik ontgrendelde het het apparaat via mijn telefoon. Dat lukte, althans zo leek het. Ik hoorde een geluidje op mijn telefoon. Maar alles wat ik ook daarna deed, er was geen beweging in de scooter te krijgen.

Ik zat op de scooter en keek om me heen, maar voelde me een flinke loser. Ik dacht: alle jeugdigen (inclusief mijn dochter) doen dit te pas en te onpas, waarom lukt dit mij nou niet? Ik, met mijn vijftig jaar levenservaring en motorrijder in hart en nieren, krijgt een e-scooter niet aan de praat. Erger kan het bijna niet worden.

Kijk eens naar links

Met al die gedachten in mijn hoofd, keek ik al zittend op de scooter nog iets beter om mij heen. Ik keek naar links de straat in en ik zag op de andere hoek van die bewuste straat nog iets groens staan. En ja hoor: daar stond dus nog zo’n leuke e-scooter. Dat was natuurlijk het probleem.

Ik liep erheen en deed vervolgens wat ik ook al eerder deed. Net als bij die andere scooter gebeurde er wéér niks. Toch was het door mij gereserveerde apparaat ontgrendeld. Dat hoorde ik en zag ik op mijn telefoon. Ik snapte er werkelijk waar niets van.

Driemaal scheepsrecht

Weer keek ik om mij een en richtte mij blik op de eerste scooter. Achter die scooter, op weer een andere hoek, stond nóg een scooter. Driemaal scheepsrecht zou je denken. Daar aangekomen, kreeg ik dan eindelijk mijn elektrische vervoermiddel aan de praat. Ik moest wel lachen dat ik dus bij de derde scooter pas de juiste had gevonden. Gelukkig was er niemand op straat die mij zag stuntelen. Althans dat hoop ik maar van harte. Ik startte de scooter en reed bijna geruisloos weg alsof er niks gebeurd was. 

Nu een blog lezen over het echte motorrijden: Duur proefritje

Blog – Dansen tot je erbij neervalt

Ik ben laatst naar ADE geweest. ADE? Ik zie je denken. ADE staat voor Amsterdam Dance Event, het grootste clubfestival ter wereld in ons eigen Amsterdam. Vijf dagen lang staat de stad in het teken van ‘dance’. Iedere dag worden er tientallen feesten en festivals georganiseerd door de hele stad waar de dj’s vooral house of techno draaien. Er komen die dagen zo’n 350.000 mensen op af om heerlijk te dansen. En ik was daar dus één van!

Vette lichtshows

Manlief en ik gingen met vrienden mee en lieten ons op zaterdag in de Amsterdamse haven onderdompelen in het muziekgeweld en het festivalgewoel van Dockyard en Mystic Garden. Dochterlief was ons op woensdag op een ander feestje voorgegaan en had ons voorzien van verschillende filmpjes met hele vette lichtshows en uiteraard opzwepende muziek. We hadden er dus helemaal zin in. Natuurlijk hadden we ons festivaloutfit aangedaan zodat we niet te veel uit de toon zouden vallen.

Om lekker tijdens het dansen een biertje te drinken, gingen we met het openbaar vervoer naar ‘the place to be’. Een hele tour. Met de fiets naar het station, daarna de trein naar Amsterdam en vervolgens in een speciale bus naar het festivalterrein. Allemaal prima geregeld hoor. Door corona begon het feestje al in de ochtend en kon het maar tot middernacht uur duren. En zodoende kwamen wij in de middag op het festivalterrein aan. 

Superrelaxed

En we keken onze ogen uit. Wat een heerlijke drukte. Dat laatste waren we door corona eigenlijk niet meer gewend. En wat een goede sfeer. Het was allemaal superrelaxed. Je zag echt allerlei soorten mensen en van jong tot oud. Wij vielen door onze leeftijd niet eens zo erg op. Er waren veel meer festivalgangers van onze leeftijd. We zagen outfits van superfestivalachtig tot heel gewoon. Alles kan daar en er is ook niemand die je aanstaart. 

Om half drie in de middag dronken we ons eerste biertje en dansten we bij de eerste dj die we tegenkwamen. Dat voelde goed. Dat hebben we nog de rest van de middag en avond bij verschillende dj’s gedaan. En tussendoor hebben we heerlijk in het zonnetje gesnackt bij de foodtrucks. Toen de schemering begon in te zetten, gingen de lampjes aan en veranderde het festivalterrein in een sprookjeswereld. Wat een heerlijke relaxte sfeer voelde je om je heen.

Helemaal kapot

We dansten tot we erbij neervielen. En dat vielen we echt op een gegeven moment. We waren he-le-ma-al kapot en dan was nog niet eens het einde van de avond. En te bedenken dat we hele tour naar huis nog moesten gaan maken. We dronken ons laatste biertje en sloten af met een kop koffie. Om ons heen werd uiteraard flink doorgefeest. Voor ons was het wel even goed zo. 

Thuis aangekomen deden we onze voetjes omhoog. Moe, maar zeer voldaan keken we terug op onze eerste ADE-ervaring. Toen dochterlief in onze familie-app vroeg hoe we het hadden in Amsterdam en of we nog leefden, appte zoonlief terug dat we al thuis waren. Daar begreep onze twintiger natuurlijk helemaal niks van. Wij gelukkig wel. Volgend jaar gaan we zeker weer. We hebben absoluut de smaak te pakken, maar misschien moeten we van tevoren wel eerst even flink in training.

Lees ook een andere blog over wat er mijn leven gebeurt: Het is gebeurd, ik ben 50!

Blog – Herinneringen die zorgen voor geluksgevoel

Zo’n zes jaar geleden was mijn tienjarige zoon helemaal in de ban van de filmpjes van Enzo Knol. Ook wel bekend als Knolpower. Een jongen met een zeer monotone en vooral ook schreeuwerige stem vertelde elke dag in zijn vlog wat hij met zijn broer en vrienden aan het doen was in het spel Minecraft. Voor mij was het ongelooflijk dat kinderen dát leuk vinden en dat die jongens daar hun brood mee kunnen verdienen. En zij verdienden er goed geld mee, want ik zag veel kinderen met een Knolpowercap of -shirt. Ook mijn zoon had een trui en een cap, die hij met veel plezier droeg. Hij was er echt helemaal gelukkig mee. Daar ben ik blij om, want ik vind het belangrijk dat hij mooie herinneringen opbouwt. Herinneringen waar je later met een gevoel van geluk op terugkijkt. Ikzelf heb goede jeugdherinneringen overgehouden aan de televisieserie ‘Koning Bolo’. Niet alleen aan de serie heb ik goede herinneringen, maar ook aan de hele entourage eromheen. 

Vorige eeuw

Deze serie werd op vrijdagvond net na ons avondeten uitgezonden. Mijn grote broer en ik mochten dan voor de televisie, al kijkend naar deze serie, ons toetje opeten. Dat was een unicum. Voor de televisie eten gebeurde zelden in die tijd. We hebben het immers over de vorige eeuw. Op vrijdag maakte mijn moeder altijd warme karnemelkse- of rijstepap. Dat werd vervolgens in kranten gewikkeld en in het bed van mijn ouders gezet. Zo bleef het lekker warm. Dit tafereel staat samen met Koning Bolo zowel in mijn geheugen als in die van mijn broer gegrift. Op verjaardagen hebben we het dan ook regelmatig over ‘Koning Bolo’. Het jammere is toch wel dat op een enkeling na niemand weet waar wij het dan over hebben. Ze verklaren ons zelfs regelmatig voor gek. En roepen dan dat het zeker op lokale tv-zender van Leiderdorp werd uitgezonden. 

Een échte herinnering

Toch is deze herinnering voor ons echt. Heel echt. Zeker omdat we deze herinnering samen hebben. De serie gaat over een koning die als hij gaat slapen zijn kroon verruilt voor een slaapmuts. Vervolgens maakt hij van zijn troon zijn bed. Hij schuift dan als ’t ware een bed uit zijn troon. Ook heeft hij een dochter die op een brommer rijdt en in de tuin bevindt zich een doolhof van heggen. Elk beroep in het koninkrijk Mini-Solo worden door slechts één persoon uitgeoefend. Als deze persoon ziek is, moet de koning volgens de wet zijn of haar plaats innemen. Koning Bolo maakt hierdoor de vreemdste situaties mee. Ik zie het allemaal nog zo voor me. 

Wij zijn niet gek

Omdat ik toch wel graag wilde laten zien dat mijn broer en ik niet helemaal van lotje getikt zijn, heb ik informatie over de tv-serie opgezocht. En wat blijkt: er zijn van de serie slechts twaalf afleveringen gemaakt en uitgezonden. Het grappige is dat er in mijn beleving denk ik wel honderden afleveringen waren. Helaas is er vrijwel niets bewaard gebleven omdat in vroeger dagen de televisiebanden na uitzending opnieuw werden gebruikt. En werd er dus over de vorige aflevering heen opgenomen. Toch heb ik bij het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid één aflevering op kunnen vragen. En heb ik dus bewijs in handen dat mijn broer en ik (op dat punt) niet voor gek verklaard hoeven te worden.  

Soort van geluksgevoel

Hoewel het maar zo weinig afleveringen heeft gehad, blijft Koning Bolo voor mij een mooie herinnering. Het roept een soort gevoel van geluk op. Dit geluksgevoel heeft er zelfs voor gezorgd dat ik zes jaar geleden mijn tekstbureau de naam Koning Bolo gaf. En tot op de dag van vandaag heb ik daar nog geen spijt van. Of de schreeuwerige en monotone stem van Enzo Knol dit gevoel van geluk ook bij mijn zoon heeft opgeroepen weet ik nog zo net niet, maar toch wens ik hem dit fijne gevoel van harte toe.

Lees ook een andere blog waar mijn zoon in voorkomt: Geen haar, maar lijm op mijn tanden

BLOG – Wat zijn we toch kwetsbaar

De afgelopen weken laten ons maar al te duidelijk zien dat we als mens enorm kwetsbaar zijn. Ik heb het idee dat we dat wel eens vergeten. Althans ik wel. Ik realiseerde mij dat een paar dagen geleden des te beter. Op de terugweg van een paar heerlijke dagen motorrijden wachtte ik naast mijn man voor een open brug. Nietsvermoedend van wat komen ging.

Ik stond linksachter de auto voor ons opgesteld en mijn man rechts. Gezamenlijk wachtend totdat de brug dicht ging en we weer konden starten en doorrijden. Dan zie ik ineens een grijze auto heel dicht naast mij rijden en dan bedoel ik echt heel dicht naast mij. Het volgende moment realiseer ik mij dat de auto, die dus héél dicht naast mij rijdt, over mijn linkervoet heen rijdt. Mijn linkervoet die als ’t ware onder of een beetje naast mijn motor staat. Ik denk eigenlijk achteraf dat ik het eerder zag dan voelde. Of misschien wel tegelijkertijd. Maar ik was vooral verbijsterd. 

‘Ze rijdt over mijn voet heen’

Ik roep naar mijn man: ‘WTF, ze rijdt gewoon over mijn voet heen.’ De vrouw in de auto rijdt rustig door en heeft helemaal niet in de gaten wat zij deed. Mijn man zet snel zijn motor voor haar auto zodat ze niet verder kan. Ikzelf start ook en rijd mijn motor links naast haar zodat zij haar raampje kan openen. Ze opent haar deur op een kier en kijkt mij vooral heel verschrikt aan. ‘U reed over mijn voet heen mevrouw,’ bijt ik haar woedend toe.

De adrenaline schiet door mijn hele lijf heen en voel ook vooral ongeloof dat dit gebeurde. Ik stond erbij en keek erna. Echt vriendelijk reageer ik dus niet naar deze vrouw. ‘Ja, maar u stond dan ook midden op de weg,’ zegt deze dame. Zich totaal niet bewust van wat zij net heeft gedaan en wat de eventuele gevolgen kunnen zijn. Bij een auto had zij schade gereden door er zo dicht langs te rijden. Bij mij was het mijn voet waar ze overheen reed. 

Menselijke kwetsbaarheid

Ondertussen beweeg ik mijn voet en heb het idee dat dat wel gaat. Mijn man dirigeert deze dame als een ware motoragent naar de zijkant zodat we even kunnen praten. De vrouw blijft volhouden dat wij midden op de weg stonden en zegt met grote moeite sorry. Ze perst het eruit. Ik probeer haar nog mee te geven dat ze niet zo dicht langs motorrijders moet rijden, maar voel tegelijkertijd dat dit geen zin heeft. We stappen weer op.

Naar huis rijdend realiseer ik mij dat ik als motorrijder echt heel kwetsbaar ben. Ik weet dat natuurlijk wel, maar dit zo lullige akkefietje maakt het even heel duidelijk voor mij. Ik denk vervolgens aan de motorpolitieagent Arno die het aan de stok kreeg met een gevaarlijke vrachtwagenchauffeur en dit met zijn leven heeft moeten bekopen. En als ik vervolgens onze menselijke kwetsbaarheid breder trek, denk ik aan Peter R. de Vries. Gewoon op klaarlichte dag neergeschoten in het centrum van Amsterdam. 

Het water kwam en overwon

Of ik denk aan alle mensen in Limburg, de Eiffel en België. Het water kwam en overwon. En nam hun bezittingen of zelfs hun leven. Of neem de Olympische sporters die jaren trainen voor de Olympische Spelen en dan positief getest worden op corona en naar huis moeten. Geen spelen, niks, nada. Of de vriendin die de diagnose borstkanker krijgt en van een gezonde vrouw ineens een ‘zieke’ vrouw wordt. Van de ene op andere dag. Of de vriendin die haar moeder ziet lijden aan kanker. Haar moeder die zo kwetsbaar en zo fragiel is geworden door haar ziekte. Maar misschien is de kwetsbaarheid van de vriendin nog wel het grootst nu ze haar moeder zo ziet lijden en machteloos moet toekijken. 

Onbeschrijflijk kwetsbaar zijn we eigenlijk als mens. Wij vergeten dat nog wel eens in ons dagelijkse drukke en georganiseerde leven. Aan de ene kant is dat goed, anders hebben we geen leven. Maar soms is het toch ook belangrijk om stil te staan bij waar je nu staat, wat je hebt en wat je voelt. Je leven kan zomaar in een split second anders zijn.

P.S. Met mijn voet gaat het goed. Slechts een beurse plek aan overgehouden. Heel blij dat ik motorlaarzen aan had en ik heb gelijk gekoeld toen ik thuiskwam.

Lees ook een andere blog over motorrijden: Vallen en weer opstaan

WEETJE – Coronanieuws

Corona
Weetje – Coronanieuws 

Wat een gesprekstof levert het rondwarende Coronavirus al een aantal weken op. In de gesprekken gaat het over handen wassen, niezen in je elleboog en mogen personen die in een risicoland zijn geweest wel komen werken? Of erger nog zelfs: mogen verkouden mensen uit Brabant wel naar hun werk? Update na update over het aantal gevallen in Nederland én zelfs over de hele wereld zien we voorbijkomen op alle tijdlijnen van de sociale media. Tot voor kort kenden de meeste mensen het woord Corona niet eens. Het mooie is dat er meer valt te weten over Corona buiten het virus om. Ik heb een aantal weetjes voor je op een rijtje gezet. Dus lees de volgende weetjes en zo kun je in het volgende ‘Coronagesprek’ met veel leukere informatie over Corona op de proppen komen.

1) EPIDEMIE EN PANDEMIE
Epidemie en pandemie zijn woorden die in de coronacrisis veel voorkomen, maar wat betekenen ze precies en waar komen ze vandaan?

Epidemie
Het woord epidemie is afkomtig uit het Grieks, namelijk epidémios en dat betekent ‘over de (gehele) bevolking’. Het is een verschijnsel dat meestal in ongunstige zin optreedt in een kleiner of groter gebied van mens of dier. Het begrip wordt in het bijzonder gebruikt wanneer een ziekte in een grotere frequentie dan normaal voorkomt. Zoals nu bij het coronavirus.

Pandemie
Een pandemie is een epidemie op wereldwijde schaal oftewel die zich over de continenten verspreidt. Het woord is eveneens afkomstig uit het Grieks: pandemia (παν (pan) betekent geheel, δῆμος (dêmos) betekent mensen/volk).

Bron: wikipedia

2) QUARANTAINE
Wat mij intrigeert in deze Coronacrisis is het woord ‘quarantaine’; dat ook wel isolatie wordt genoemd. Dit woord zie ik nu regelmatig voorbij komen. Het is een mooi woord, maar waar komt het vandaan, waarom heet dat zo?

De maatregel quarantaine is in de 17e eeuw ‘uitgevonden’ in Italië. Schepen werden toen na een verre reis 40 dagen geïsoleerd, om eventuele besmettingen te voorkomen. Een quarantaine duurde daarom oorspronkelijk 40 dagen. En het is dus afgeleid van het Italiaanse woord voor veertig: quaranta.

Bron: onzetaal.nl

3) CORONABIER
Voordat ik over het Coronavirus hoorde, kende ik het woord Corona alleen maar van het Mexicaanse biertje Corona met de gele etiketten. Maar hoe zou het in de Corona-hectiek-paniek met het Coronabier zijn?

Het blijkt dat de grootste brouwerij ter wereld AB InBev heeft laten weten dat er de laatste maanden minder Coronabier wordt verkocht. De uitbraak van het virus viel samen met het Chinese Nieuwjaar. De vraag naar Coronabier was in die tijd in China flink minder. En ook in de VS blijkt dat 38% van de bierdrinkers het Coronabier niet uit de schappen pakken. De brouwer houdt over de gehele linie rekening met een daling van het bedrijfsresultaat van ongeveer 10 procent in het eerste kwartaal.

Zo gaat dat dus; het Coronavirus heeft niets met het Mexicaanse Coronabier te maken en toch beïnvloeden zij elkaar. Ik vind dat we massaal in Nederland Coronabier moeten kopen.

4) HOTEL CORONA
Wat leuk om te weten is dat er in Den Haag een hotel is dat Corona heet. Boutique Hotel Corona is zelfs het oudste viersterrenhotel in Den Haag. Het hotel bevindt zich in het centrum op het Buitenhof en is gevestigd in drie 17e-eeuwse panden. Bij de hotelentree zie je dan ook nog drie verschillende gevels.

Van 1783 tot 1818 heette het hotel ‘De Beurs van Amsterdam’. Daarna deden de panden dienst als kantoor, winkel en een bank. Vanaf 1921 werd het weer een hotel en na de Tweede Wereldoorlog gaf de nieuwe directeur het hotel de naam Corona. Zo’n 100 jaar geleden kostte een overnachting slechts drie-en-een-halve gulden (circa 1,50 euro). En nu kost de goedkoopste kamer rond de 90 euro.

Bron: www.corona.nl

5) CORONA ALS ACCENTTEKEN
In mijn speurwerk naar meer Coronanieuws – anders dan over het virus – stuitte ik op een leuk taalweetje. En dat vind ik natuurlijk dubbel zo leuk om hier te laten weten. Het is namelijk zo dat een corona ook een diakritisch teken is. Oké, wat is dat nu weer?

Een diakritisch teken is is een schriftteken dat boven, onder of door een letter gezet wordt ter aanduiding van de uitspraak. Dat zegt je nog niets, maar denk aan de accenttekens die vaak voor Franse woorden worden gebruikt: accent aigu (é), accent grave (è) of het trema (ë). Of denk aan de bekende Duitse umlaut (ü).

Nu zijn er ook tekens die niet in het Nederlands worden gebruikt. Eentje daarvan noemen ze ‘corona’. Deze naam komt uit het Latijn en betekent kroon. Het is een teken in de vorm van een kleine cirkel op de a of de u: å of ů. De a met een corona zie je in de Scandinavische talen en de u met een corona komt alleen in het Technisch voor.

6) CORONASTRATEN
In Nederland bestaan verschillende Coronastraten of -wegen. Deze straten zijn vernoemd naar Corona als naam voor ‘de atmosfeer rondom de zon’. De straten liggen dan ook over het algemeen in een buurt waar de andere straten vernoemd zijn naar de zon, de sterren en de planeten.

In Nederland hebben we de volgende Coronastraatnamen:
– Coronastraat (Groningen)
– Coronaweg (Leeuwarden)
– Corona (Heerhugowaard)
– Coronastraat (Culemborg)
– Corona (Tuitjenhorn)
– Corona en Coronaplein (Spijkenisse)

Bron: @straatnamen (Twitter)

TAALTIP – Waar komt ‘zo gek als een deur’ vandaan?

zo gek als een deur
Taaltip – Waar komt ‘zo gek als een deur’ vandaan?

Soms, heel soms, verklaar je iemand voor gek of zelfs voor knettergek. En dan zeg je tegen die persoon: ‘Jij bent echt zo gek als een deur!’ Toch wel een beetje vreemd, je zegt dat iemand knettergek is en dan heb je het over een deur. Waarom is dat zo, vraag je je af.

Het Genootschap Onze Taal biedt hierin uitkomst. Het woord deur in deze uitdrukking is een oud woord voor ‘nar’ of ‘zot’.  In het Duits noemen ze een dwaas zelfs  ‘der Tor’. Dat lijkt als je uitspreekt best op deur. Het heeft dus niet zo veel te maken met een deur die open en dicht kan. De deur die open en dicht kan, is verwant met het Gotische ‘dauro’.

In het Middelnederlands had ‘deur’ twee betekenissen: deur en dwaas. In de huidige tijd kennen we het woord deur alleen maar als deur en niet meer als dwaas, maar de uitdrukking bestaat dus nog steeds.  Alleen kennen we de betekenis er niet meer van. Nu weet je echter waarom je het zegt als je iemand voor ‘zo gek als een deur’ verklaart!